Dag 7
Om 9 uur werden we opgehaald in een zon busje waar bob marley helemaal van in de wolken zou zijn, en nee, zijn muziek werd niet gespeeld. House was het, en dus was vincent natuurlijk helemaal in zijn nopjes. Na een uurtje met de bosnegers in het busje te hebben gezwongen en gezongen arriveerde we op plaats delict. The river, we kregen allemaal een kleine instructie van wat te doen en blablabla... Natuurlijk had Vincent daar helemaal geen oor voor,die wilde alleen maar dat water in. Teams: Eerst raden voor je verder leest!
|
|
|
|
|
|
|
Combinaties hoor ik graag in een reactie dames en heren, goed: Michel en Dennis tegen Edward en Vincent. Naja tegen? hallo het gaat om het plezier eh, niet om het winnen. (who said these last words???). Hoppa het water in, het ging Edward en Vincent goed af, reden; Scouts offcourse. Dennis en Michel hadden wat langer nodig om de draai te vinden maar ook hun gingen als een trein. Goed, dit zou natuurlijk een hevig dagje worden zoals ze in het kamp zeiden waar we geboekt hadden, maar tot zo ver hadden we alleen een prachtige omgeving en lekker koel water om in af te koelen, dus we vroegen waarneer er nou wat actie in zou komen? Be patient, kregen we te horen. En na een min of 10 werden we even bij elkaar geroepen voor instructies.
Het bleek om een ruw stuk te gaan van 300 m. Opzich niet lang natuurlijk maar ik bedoel met wild ECHT wild, er zaten hoogte verschillen in de golven van 2 m, en als je met een klein kanoe vaart is dat best moeilijk te bedwingen, goed advies luidde: Ga gewoon recht op de golven af met vaart en peddle erdoorheen. ROCK AND ROLL, en daar gingen we. Vol zelf vertrouwen, adrealine in me lijf pompend voeren/deinsden/slingerden we heen en weer de 300 m af en iedereen kwam er zonder kleerscheuren van af. Zei ik dat?? Zonder kleer scheuren?? REWIND!!! Goed, Dennis en michel zouden het ruwe stuk dus eerst nemen, en Edward en Vincent zouden volgen. Er werd verwacht dat er een lengte van 10 m tussen alle boten bleef tot de stroom versnelling. Goed ik en Edward wachten natuurlijk tot die twee andere knakkers in de versnelling waren, GAAAN schreeuwde ik naar Edward want ik wilde actie, en als een stelletje ramboâ€TMs begonnen we te peddelen. We pakten de eerste paar golven super mooi, maar Dennis en Michel waren nergens te bekennen, tot we een mastergolf aan het pakken waren, daar zaten hun vast om 1 of andere reden, en wij kwamen met een rot vaart aan varen en konden Dennis en Michel niet meer ontwijken! We voeren dus over hun boot heen ( die dwars lag) en we namen daarbij dennis maar voor het gemak mee, die dus kopje onder ging. Dames en heren de kop die die trok toen die boven kwam was PRICE-LESS ( iets in de richtig van een verzopen kat?). En er kwamen heel wat scheldwoorden uit.
Ik zal even snel vertellen, omdat wij onszelf best wel betrapten op het vele schelden hadden we bedacht dat iedere keer als we schelden we een euro in de pot moeten leggen. Om het ons zo proberen af te leren. ok? Mooi, nou haal nou weer die verzopen kat voor je ogen op de rivier die er heel wat scheldwoorden uit liet. Reactie van edward: DAT KOST JE EEN EURO!!!!! en al lachend vaarde wij weer verder. Goed tijd voor lunch aan de waterkant, we hebben allemaal enorm gelachen met de tour guides, het waren super chille mensen die wel van een geintje hielden. Maar het was weer tijd om door te gaan, want die gekke nederlanders hadden al het eten op gevroten! Er zou weer een enorm ruw stuk aankomen, heviger als de vorige en langer, met vele bochten erin. We kregen instructies hoe we het stuk zouden moeten bevaren maar naar de 3de bocht snapte niemand er meer iets van en besloot iedereen dus maar een eigen stratagie te maken om die giantische golven de baas te blijven. Edward en ik hadden op scouts geleerd, nooit proberen te ontwijken en snelheid houden, recht erdoorheen. En dat was dus ook ons motto!
Nou wederom ging er bij dit stuk natuurlijk weer wat fout. Dennis en Michel wilde weer eerst de golf af en dus moesten wij “even†wachten.
UITLEG: Door de enorme stenen in het water krijg je hoogte verschillen; Als er een enorme kei ergens licht kan er maar weinig water overheen vergeleken met aan de zijkanten. Dat betekent dus ook dat er een enorm gat valt na die kei van een x aantal meters diep om vervolgens weer de normale hoogte van het water te worden. (voor de mensen die het nog niet snappen, search on google, zal geen namen noemen eh S).
Goed Dennis en Michel kregen deze kuil dus meteen voor hun kiezen na 20 m en hadden te weinig snelheid. Woord aan michel: In eerste instantie leken we op koers te liggen kwa boot vooruit en niet
zijwaards. peddelen was het motto en dus als een malloot peddelen ( en de boot rechthouden )
boot naar beneden en tja wat er toen gebeurde gaat mij ook te boven. Boot als een gek naar beneden en in plaats dat de boot omging werd Michel gelanceerd uit de boot. Op het allerlaatste moment kon
Michel het touw dat aan de boothing vastpakken terwijl ie al head down feet up was ( ondersteboven dus ) om binnen de boot te blijven. Tijdens deze actie kreeg Michel nog even een advies van de
guide .. “peddelen dwaas .. je moet wel peddelen andes kom je niet voouit' Lekker bijdehand als je ondersteboven in de boot hangt met een hand vast aan de boot en een hand om je peddle vast te
houden.
Dennis bleef rustig in de boot peddelen alsof er niets aan de hand is men een grijns op zn gezicht dat niet te beschrijven valt. Eenmaal in wat rustiger vaarwater kwamen we tot de conclusie dat
Michel wat euroâ€TMs armer was en dat we Edward en Vincent kwijt waren geraakt in de actie.
Indeed wat michel al zei: Wij waren Spoorloos, nouja Ik heb nog nooit een rollercoaster meegemaakt zoals deze rivier. Wij gingen dus net zoals Dennis en Michel “ Het Gat†in verschil: Wij zaten
op een enorme snelheid! Net zoals michel werd ook ik die voorin zat in de boot natuurlijk met een enorme kracht (door de snelheid) uit de boot geworpen en over edward heen geworpen, kwam ik achter
hem met een paar saltoâ€TMs terecht in het water, en idd zoals michel head down feet up, kwam ik met me hoofd tegen een kei terecht, door de onderwaardse stroming werd ik onder water
getrokken en werd daar dus ook gehouden komende 300 meter. Als een enorme pingpong bal werd ik heen en weer gegooid, iedere 10 m wel tegen een rots aan geslagen. noodlot was dus ook daar, ik heb
een aardige long inhoud maar die lucht is ook eens op en dus moest ik een keer ademhalen. Nou het was geen fijn gevoel, adem halen onderwater, resultaat: water in je longen. Totdat ik aan het einde
van het ruwe stuk ineens uit het water werd getrokken door een tour guide. Eerste wat ik deed is een hele hoop water uitspuugen, en kijken waar ik was. De tour guid trok me in zijn kanoe, en
vertelde me dat Edward ergens de waterkant aan het opklimmen was. Hij had dus ook het zelfde mee gemaakt, toen ik uit de boot werd gegooid was de verdeling van het gewicht ongelijk waardoor de boot
omsloeg en hij het zelfde onderwater ritje had mee gemaakt.
Later kwamen Dennis en Michel aanvaren hard lachend dat ik ook als een verzopen kat in de boot lag niet wetende wat er gebeurd was. Tot ze ineens Edward miste. Nou ik rugby al aardig wat jaartjes,
maar dit onderwater ritje dat zo kort duurde was nog erger dan 10 wedstrijden achter elkaar spelen, zo vermoeid en bont en blauw was ik. Edward kon niet meer steunen op zijn linker been door het
ritje. Hij moest dus bij een guide aan boord, Dennis alleen en Michel met een uitgeputte vincent met zijn tweeen verder. Tot het einde van de rit. Rond 5 uur waren we dan eindelijk bij het eindpunt
waar we de boten uit het water moesten halen.
Te gelijkertijd waren er lokale kinderen bezig enorme vaten te vullen met water, dit water gold als drink/kook en was water. Het herrinerd je er wel meteen even aan dat de bevolking dus extreem arm
moet zijn, dit waren dus de beelden die we normaal alleen op televisie te zien krijgen nu van dichtbij meemakend, heeft wel een impact op je. Zo kreeg ik ook van een meisje ( jaar of 17/18) een
huwelijks aanzoek, me eerste in heel me leven, en die ik helaas af heb moeten wijzen. Reden dat ze zo graag willen trouwen is: ik ben blank dat dus refereerd naar geld en rijkdom, dus dan is ze
gered van haar situatie waar ze in leeft.
Eenmaal in hostel aangekomen gingen Edward en ik even naar het ziekenhuis, want meneer kon natuurlijk niet lopen op dat been, en aangezien de mister bean reacties uit bleven wisten we wel dat het serious business kon zijn. Dennis en Michel gingen met twee nederlandse chicks zorgen voor het eten. In het ziekenhuis kreeg edward een lekkere spuit in zijn bil gestoken met pijnstillers erin. Het zootje was gewoon beurs, niks gebroken gelukkig. Wat bij mij dus ook het geval was. Eenmaal terug in het kamp was ik stijf aan het worden en voelde me een oude vent,snel alles opgegeten nog even bij het vuur gezeten met de broers en de dames daarna vroeg slapen want ik was niet opperbeste bui. Trouwens volgende dag zouden michel en Dennis gaan hiken, Edward en ik bleven uit omdat we helemaal gesloopt en beurs waren.
Slaap zacht, was het weer voor vandaag.
Dag 6
Goed dames en heren,
Ondertussen zijn we een beetje het spoor bijster, we hebben geprobeerd van iedere dag dat we lui waren wat trefwoorden op te schrijven zodat als ik weer zou schrijven niet alles zou vergeten. nou ook dit is na dag 5 maar zelden gebeurd, ik weet deze dag nog wel goed omdat er natuurlijk weer het 1 en ander gebeurd is. Laten we beginnen bij het begin.
Vandaag werden we wakker in het kruger park waar we eigenlijk voor 12 uur uit moesten zijn, reden hiervoor was omdat we anders opnieuw de park entrance moesten betalen. Hier hadden we natuurlijk geen zin in omdat de 4 heren het geld wel beter kunnen besteden ( Umbrula)! Na nog het 1 en ander aan steak te hebben zien rond lopen haalden we het toch om rond 12 uur het park uit te rijden! We gingen opweg naar het kleine land dat middenin Zuid Afrika ligt; Swazi land. het was best een ritje van jawelste maar hoe dan ook, rond een uur of 5 arriveerde we dan toch heelhuids in Swazi land, na vele paspoort controles. Ondertussen was de temperatuur in het bergachtige land gedaald tot 13 graden, ja mensen jullie horen het goed( wel te bedenken dat we op een hoogte van ongeveer 2000 m zaten). Natuurlijk moest er een hostel geregeld worden, en dat werd dan ook vlekkeloos uitgevoerd door de oudste. Wij wisten al heel lang wat er 1 dezer dagen op het menu stond, RAFTEN! dus dat werd ook meteen geboekt voor de volgende dag. In het hostel aangekomen was het eerste wat we zagen een struisvogel drinken uit het zwembad, dames en heren ik kan jullie vol trots mededelen dat deze struisvogel nou niet bepaald een schoonheids prijs verdiende, het was geen lelijke, ook geen heel lelijke vogel maar een UGLY MOTHRFUCKER OSTRICH!! Foto zegt genoeg lijkt mij. Natuurlijk moest er eten geregeld worden en dus reden Michel, Edward en Vincent naar het dichtsbijzijnde negerdorp om eten te ruilen, uh ik bedoel kopen. Dennis bleef achter om even de boel te verkennen.
Eenmaal terug met eten moesten de scouts Edward en Vincent het vuur gaan maken, als een stel indianen gingen de heren dus aan het werk en na een vuurdans of 6 hadden we vuur waar we op konden koken. Het eten smaakte voortreffelijk moet ik zeggen, want hier zijn ze zelfs te arm om de beesten vol met hormonen te spuiten etc, resultaat: ECHT VLEES met ECHTE SMAAK!! (you should try it once). Natuurlijk bleven we na heet eten gewoon bij het “ Kampvuur†zitten met een biertje waarna meerdere mensen ons voorbeeld volgde. Zo ook twee nederlandse dames, een paar Afrikanen en nog wat gemixt volk van over de wereld. Ik kan jullie vertellen het was een gezellige nacht met veel gelach( watch he group picture), waarna we lekker ons bedje zijn gaan opzoeken om de volgende dag te gaan raften.
SLAAP LEKKER, oh en voor de kippetjes die alleen thuis zitten... sâ€TM nachts alleen en koud in bed, hier is het zon 30 graden en dus NOT COLD AT ALL. Maar weet zeker dat de heren jullie missen (Oprecht).
Dag 5
Vandaag was het een vroeg dagje om op te staan want er werd hier en daar geroepen dat je meer dieren zou zien als je vroeg uit de veren zou gaan. De gate deuren van het kamp zouden om half 6 open gaan, en dus was het missie om onze mister bean op tijd wakker te krijgen met zijn ogen open: want ook hij moest die dieren zien natuurlijk! 5 uur ging dus die wekker, half slapend tikte ik michel aan (die al wakker was) en liep door naar de andere kant om iedereen wakker te maken. Je kent het wel: normal shit werd uitgevoerd..... die twee oudste hadden waarschijnlijk het plan om te daten met....... want de ene na de andere creme en gel werd uit de kast getrokken, goed opgemaakt en wel zat iedereen in de auto, michel klaar met de camera in de aanslag om fotoâ€TMs te maken, vincent achter het stuur... edward nog een beetje wakker wordend en dennis druk bezig om de kaart te bekijken, en in te studeren zodat we niet op plotselinge verrassingen zouden stuiten...
Het eerste uur kwamen we weinig dieren tegen, en dus was het gezegde dat je vroeg op moest staan in onze ogen niet waar! Maar in de loop van de dag kwamen we toch een heel zootje beesten tegen:
rhinos / giraffes / aapies / springboks / olifanten / gieren / impalaâ€TMs / zwijnen / zebraâ€TMs en zo kan ik nog wel even doorgaan, overal fotoâ€TMs van gemaakt?
ja moooi zo dan kunnen we weer door, zoals de meeste wel weten heeft vincent nog niet lang zijn nederlandse rijbewijs en als jongste is het natuurlijk wachten op het commentaar/plagen/pesten, zoals
we wel gewend zijn van de oudere broers. Vincent daar entegen heeft natuurlijk geen stil karakter en trekt zijn bekkie wel open als het moet, zo ook nu! de hellingproef kwam ter sprake. In
nederland kennen we natuurlijk een steil bruggetje etc, hier in het kruger park zijn wegen met een 70 graden steile hellingen. Nou ik denk dat de handrem wel een keer of 100 aan getrokken is... met
als resultaat dat ik na de hele dag proberen fijnloos de hellingen op kwam, toen kwam het examen op echt een extreem steile heling toen de handrem werd aan getrokken, en toen moet ik het dus weer
doen, ik begon goed, eindigde slecht want de moter viel uit! Balen, gezakt maargoed kan de beste overkomen he.
Eenmaal verder op de weg waren de 4 broers in gesprek toen vince de bocht om scheurde, en op een groep giraffes stuite! VOL IN DE REMMEN, keken de mooie lange beesten niet eens op of om. dus vanaf
een paar meter afstand zaten we enorm te genieten van al dit moois.... ja dames thuis jullie horen het goed, jullie zijn niet het enige schoon wat op de aarde rondloopt. Eigenlijk is het wel raar,
je beseft dat je deze dieren normaal alleen op tv ziet, staan ze nu ineens een paar meter van de auto vandaan. Goed na ons Switers leven momentje wilde de oudste natuurlijk een foto buiten de auto
hebben met de langnekken voor de kleine reus. Zo gezegd zo gedaan liep dennis naar buiten toe, en voordat we het eigenlijk doorhadden begonnen de giraffes als een stelletje sprinters weg te rennen,
waar het aan lag? De deo? zal wel niet want meneer gebruik axe Africa! Gezicht? Zo oud is onze jonge heer niet, (volgens de dames). Dan zal het het postuur m0eten zijn wat de beesten niet kennen.
Goed ik dwaal weer af, ze rende dus allemaal als gekken weg wat als gevolg had dat we nu niks meer hadden om naar te kijken! Dan maar weer verder met de reis. na weer een aantal min door te hebben
gereden stuitte we plots op een rivier, helemaal niks boeiends aaan natuurlijk, nou was het het geval dat deze rivier over de weg heen stroomde ( nee er was geen brug). Vincent met zijn bijdehande
opmerking zei meteen: „ blijf zitten, deze stuurman rijd er wel doorheen“ gevolg was dat de stuurman een berg protesten naar zijn zeemansoren geslingerd kreeg, onverantwoordelijk, gevaarlijk
etc. Ja dan moeten we dus terug? Of het nou het lot was, of toeval doet er niet toe, het gebeurde toch echt! Er kwam namelijk een 4x4 pick up vanaf de andere kant van de rivier onze kanten op
rijden. Deze mensen stopte bij onze bruuste toyota familie auto en vroegen wat er loos was? THE RIVER MAYBE!! 5 min later op eigen risico werd de bruuste (in trots gekrenkte) toyota gesleept naar
de overkant door de woeste rivier heen. Zoals vince al voorspelde was er niks aan de hand. (behalve dat halverwege de rivier het touw brak waardoor ik op eigen kracht erdoor moest rijden).
Iedereen weer gesetteld? Mooi kennen we verder rijden, neushoorns gezien en toen we onze weg weer vervolgde stuitte we ook nog op een olifant die een beetje heel erg gek bleek te zijn. Het „ kleine“ beestje was blijkbaar niet van ons gecharmeerd en koos dus ervoor om de aanval in te zetten! Target: Onze geliefde toyota.... Natuurlijk sloeg de auto ook nog eens af, nee ik zit maar te ouwehoeren, ik kon gelukkig snel weg rijden en zag dus dat die op gaf. Resultaat: Vince die voor het eerst met piepende banden weg gereden had met een big smile, Edward nog vollop aan het genieten van de actie, Dennis met zijn hart in zijn keel nog steeds schreeuwend RIJDEN VINCE, RIJDEN!! en michel die als echte paparazie fotoâ€TMs probeerde te maken van the whole scene.
hoppa racen naar het kamp voordat het dicht gaat natuurlijk. We hadden in het kamp aan gekomen weer het brilliante idee om te braaien. In de kampwinkel van alles gekocht en in het huisje voorbereid. Alles buiten op tafel neer gezet, vince en edwards de voormalige scouts bezig met het vuur en dennis in de keuken bezig, michel aan tafel zittend aardappels in alliminium folie pakken. Ik zal nu zeggen: ik zal het vast niet leuk vertellen maar wat er gebeurde was heel leuk.
Goed Bij ieder huisje staat dus een prullebak buiten. Zoals jullie slimmerikken wel kunnen bedenken zitten we in SA waar dus beesten zoals apen rondlopen, nee niet de negers, echte aapjes. die dus geinterreseert zijn in de inhoud van die vuilnesbakken. En zo handig als deze aapies zijn, wisten ze mooi de deksels er netjes vanaf te gooien om vervolgens te roven wat er te roven viel. Heheh Michel was het hier dus niet mee eens en besloot de aapjes weg te jagen met geluid, totally not impressed zaten ze hem bijdehand aan te kijken, je weet wel: die kop en blik die ik ook altijd kan trekken? Beeld voor je? mooi.... En de aapjes gingen door, Andere aanpak mich, dus hij rende erheen: en idd zoals verwacht rendeze weg, maar vervolgens kwam er een heel peleton aapjes uit een andere hoek aan gerend, volop in de aanval! Niet met als target michel, maar de tafel met al het eten dat natuurlijk onbeheerd was gelaten. Michel die het door kreeg sprinte naar de tafel toe, but to late, damage has been done. Jongens en meiden: ik kan maar 1 ding zeggen: Michel was in de zeik gezet!!!!
Na het eten hebben we onze fles met umbrula aangebroken, dit is een typisch afrikaans drankje dat vegelijkend is aan balies. Fles op? Goed naar de bar, dames en heren ik wil uw graag mededelen: Meneer E.D.F. van Schendel had ook een glaasje op! Komt niet vaak voor en dus hebben we met zijn vieren het moment gekoesterd en tot diep in de nacht zitten lullen en drinken tot de bar sloot. Besloten wij ook maar eens even naar ons holletje te gaan.
Dames en heren, Allerliefste ouders: Alweer moet ik excuses maken voor het feit dat we weer laat zijn met het posten van een nieuw berichtje. Ik zal meer dicipline kweken om de resterende dagen wat vaker wat te laten horen van ons.
Dag 4
Goed .. vroeg op om een paar uur in de auto te gaan zitten om bij Kruger Park te komen. Een paar uur onderweg besloten we ff te stoppen om te shoppen voor ontbijt/lunch. Je kan het al een beetje raden maar we stopten dus in een shopping area in een zwarte wijk. Wel gezellig moet ik zeggen want iedereen was vrolijk en was aan het dansen.. We gingen de supermakt in maar ze dieren verkochten met huid enhaar. We hebben er maar geen fotoâ€TMs van genomen. Voor hun is dat blijkbaar heel normaal. Het zag er zegmaar opzn minst wat leguber uit. Goed ... Een paar broodjes, kaas, pindakaas en een blikje jam ( ja je leest het goed .. een blikje jam ) in het mandje .. mmm .. hoe gaan we een blikje open maken ... kijken of ze een blikopener hebben ... en de hadden ze. Met mandje vol met eten en wat te drinken zegt dennis ineens ... ik moet naar de toilet en ging nadat we voorbij de kassa waren naar de manager om te vragen of ie naar de toilet mocht gaan. Kom maar even mee zei ie ... nee niet zomaar naar de toilet maar een VIP behandeling zeg maar. je zou bijna denken dat men onderdanig was. Terwijl Dennis de VIP treatment aan het ondergaan was maakten wij ook nog iets mee waar je misschien gewoon bijgeweest moest zijn. Zo gezegd waren we aan het wachten en zag Michel dat er een zwart jongetje ons aan het aanstaren was. Met een op zn minst te noemen verbaasde blik trok ie aan het shirt van zn vriendje ... op datzelfde moment zei dat jongetje ... mom mom ... look at them ... white guys ... we schoten in een lag dat onbeschrijvelijk was .. dit hadden we nog niet meegemaakt ... alsof we de eerste blanke waren in dat dorp. Gelukkig was iedereen heel erg vriendelijk en hebben we er veel lol meegemaakt.
Zoals gezegd .. een leuke ontspannende dag rijden kwamen we aan bij de gates van kruger park. Opzich alles lekker ontspannen terwijl het regende .. nou ja regen ... de hemel stond open en het was
een grote bak met water dat naar beneden kwam. ff wat getankt en op naar de de eerste receptie.
We moesten kenbaar maken waar we bleven slapen. Blijkbaar mag je dus niet zomaar met een tentje in het park blijven. Lekker begin want internet en telefoon lag eruit dus communicatief een lekker
zooitje. Ze zeiden dat we naar de receptie moesten in de park .. ongeveer 400m nadat we het park in kwamen .. om een slaapplaats te regelen. In de auto gestapt en naar de frontgate gereden. Wat
blijkt .. die dwarrel bij de eerste receptie was „vergeten“ een stempel te zetten op ons betalingsbewijs. Vin en Dennis gingen dus de discussie aan met die domme doos .. lees „ sloom ogende
pinda“. Geen kans van slagen dus na veel gevloek en getier terug naar de eerste gate die F* stempel halen. Foutje zeiden ze. Later zal blijken dat dat geen foutje was maar een normaal gedrag van
ZAâ€TMen ;-)
Goed .. we waren binnen en na een paar minuten kwamen we al de eerste huisdieren tegen. Dus camera uit de tas en klikken maar. Wat leeuwe, impalaâ€TMs, springboks, zebraâ€TMs en dergelijke.Aangekomen bij ons huisje .. hej .. een braai en een zwembad. Eerst ff shoppen voor de braai en daarna zwembad in .. korte duik om af te koelen. Het was een lange dag geweest dus een een douche was ff lekker. Braai aan en bakken die hap. Op de braai kun je echt alles maken. Omdat het gas het niet deed ook de pasta en de pasta saus op de braai. lekker lekker lekker gekookt. de avond komt tot een einde .. de wijn was op. de Amahoela was op en het eten ook. Tijd om lekker gaan slapen.
NOT !!!!!
Wat blijkt .. hebben Vince en Mich vleermuizen in de slaapkamer de alleen maar aan het piepen waren. Eerste oplossing was .. vleermuzien uit de slaapkamer krijgen. slippers te voorschijn halen en gooienn maar. Wetende dat er al wat wijntjes enzo doorheen waren gegaan zal je je kunnen voorstellen dat dat enigzins moeizaam gaat. Dus wat gebeurt er .. slipper blijft ergens in de nok van de slaaplamer hangen. K* K* K* .. hoe ga je die eruit krijgen. Inmiddels kwamen Edward en Dennis de slaapkamer binnen gelopen. Wat een lawaai hoorden ze. ff probleempje uitgegd en het was allemaal duidelijk. De slipper moest de nok uit maar hoe. Dennis bood zich aan als vrijwilliger on Vince op zn nek te laten klimmen zodat ie verder kon klimmen. eerste opstapje was een makkelijke .. Dennis zn handen. 2e obstakel was iets moeilijker. ipv dennis zn schouden kwam de voet van vince dennis zn ..... tegen. Geen wendy in de buurt dus zn .... was ook niet in staat om dat gewicht op zn ... te houden. Iedereen lag in een deuk. Je had er denk ik bij moeten zijn. Poging nummer 2 was beter. hand .. schouder .. deurpost. Ongeveer een cm. waar vince zn voet op kon rusten. Via de deurpost klimmend naar de nok van de slaapkamer. Eenmaal de slipper eruit moet vince ook nog terug. mmm ... klimmen is altijd makkelijker als eruit klimme zeg maar. Via de deurpost en dennis zn schouder pakte Mich Vince beet op zn rugbyâ€TMs en gooide Vince vervolgens op de bedden die naast elkaar stonden. Damn zeg .. wat een moeite om een slipper terug te krijgen. Sterker nog .. wat een moeite om een stel vleermuizen stil te krijgen dat niet was gelukt. Dan maar gewoon slapen om de volgende dag weer vroeg in de auto te zitten.
Tot snel allemaal enne slaap lekker.
Dag 3
We zetten koers naar de Blyde River Canyon wat een dikke 400km rijden was. De bestemming voor vandaag was Graskop. Het uitzicht en de omgeving was werkelijk prachtig! Naar mate we verder reden werd het gebied steeds berg-achtiger en begonnen we wegen steeds meer te kronkelen. Met bergwanden aan de ene zijde en diepe valleiën aan de andere zijde reden we gestaag door. Dennis vertelde ons dat elke 100 meter die we stegen het ongeveer 1 graad kouder wordt. Wel, waar we vertrokken met 22 graden daalde de temperatuur inderdaad naar mate we stegen, maar eerder met 3 graden met 100 meter. De bewolking nam toe en de zon veranderde in natte regenbuien. ondertussen was de temperatuur gedaald naar f*cking 13 graden!!! In het hoogseizoen nog wel. Balen dus. Reis je 10.000km af met 40 graden in je achterhoofd, krijg je regen en 13 graden. Maargoed, dat mocht de pret niet drukken. We kwamen aan in Graskop en zochten een tentje op waar we wat konden eten. De gastvrouw was zo aardig o0m ons wat connecties aan te reiken en een van haar gasten bleek de lokale makelaar te zijn en kon voor ons accomodatie regelen. Ondertussen aten we wat en bespraken we de route. Achter ons zaten 2 mensen die erg geinteresseerd in ons waren en een aantal vragen op ons af vuurden. De beste man was zo excited dat hij ons spontaan gratis onderdak aanbood bij hem thuis in Bloemfontein. We bedankten hem hartelijk en besloten, ondanks de enorme bewolking, toch nog even de Blyde River Canyon in de rijden om Gods Window te bekijken.
Na geparkeerd te hebben op de parkeerplaats moesten we nog een stuk lopen door het berg gebied en ondanks de zicht-belemmerende bewolking mochten we een enorm mooi landschap aanschouwen. De diepe kloven en ravijnen waren adem benemend. Na dit alles een tijdje bewonderd te hebben besloten we af te dalen naar beneden en voorbereidingen te treffen voor het eten.
We moesten dus nog wat boodschappen doen omdat we gingen braaien (afrikaans voor BBQ-en). In de supermarkt liepen we naar de vlees afdeling en vroegen de slager of hij een goed stuk vlees had voor ons doel. Hij liep even naar achteren en kwam terug met de vraag hoeveel het mocht zijn. Nou, zei dennis, doe maar een goed stuk voor ons 4-en. Even later kwam de man terug met een homp rump steak (biefstuk) waar je U tegen zegt, verpakte het en plakte er een prijskaartje aan: R90. 90 rand voor meer dan een kilo vlees!! Dat is een bloody 8,50 euro. Elders in de supermarkt trok Michel uit het niets een enorm geschrokken gezicht waarna hij verbaasd naar het vriesvak keek. Eenmaal aangekoment zag ook de rest het... In het vriesvak lagen verse koeien koppen (inderdaad, precies in het nek afgehakt en verder niks aan gedaan). Jamjam... voor als je soep wilt trekken ofzo.
Nu we alles hadden gingen we onderweg naar onze chalet. Daar aangekomen vielen we stijl achterover! Voor ons huisje stonden we recht aan een afgrond met uitzicht OP Gods Window! De watervalletjes tussen het rotsgesteente door en de rollende wolkensluiers over de bergtoppen heen.
We staken de braai aan en na een tijdje konden we de eerste stukken vlees opde braai leggen. De bewolking nam donkerder kleuren aan en vreesden dus het ergste.... en dat werd ook werkelijkheid. Werkelijk binnen 10 minuten was het gehele landschap dichtgetrokken met mist en laaghangende bewolking en begon het te regenen. We zagen de sluiers wolken tot aan ons huisje trekken als een mystieke mist die om ons heen trok.
Goed,, wij alles naar binnen gehaald, het gas aangestoken en binnen verder gaan “braaien“. Wijntje erbij en konden toen eindelijk eten. De biefstuk bleek rampzalig lekker te zijn. Mals als een heet mes door de boter (en dat voor die 8,50) dus onze avond kon niet meer stuk. Na nog even lekker te hebben nagekletst zijn we uiteindelijk ons bedje in gedoken.
Dag 1&2 De heenreis en eerste dag
aller eerst onze excuses voor de late reactie die we nu pas achter laten, maar zoals jullie misschien wel weten gebeurd er met de combinatie dennis, michel, edward en vincent altijd wel wat, zo is het dus hectisch geweest. Laten we beginnen bij het begin: ten eerste voor de twee vrouwtjes... jullie mannen leven nog, geen ziektes en geen blauwe plekken. Voor onze mama en papa: Het gaat nog veel gekker worden dan jullie in de stoutste dromen gaan denken. Goes back to basic: Dag 1.
Vandaag was het dus vrijdag en DE grote dag, na een hoop heen en weer gereis van verscheinende partijen ( Mart en Mo en pap, bedankt nog) waren we allemaal aangekomen op dusseldorf, in gecheckt en
wel iedereen gedag gezegd en blessed by dad dat we maar een goede reis mogen hebben. Nou dat begon al goed. Al snel toen we in de lucht zaten werden de drankjes aangeboden en daar zeiden de broers
natuurlijk geen nee tegen... We hadden gegeten en rijkelijk gedronken wat als resultaat moest opleveren dat we een rustige slaperige nacht te gemoet zouden gaan! NOTT!!!! Hoe kan het ook anders,
NEE mam, geen teroristen, geen kaping en geen vechtpartijen... daar doen we natuurlijk niet aan.
nee, het was veel erger: edward moest plassen!!!!
Nou een paar min keken michel en Vincent elkaar al vragend aan met een blik in de ogen: Is die door de plee gezakt? So be it! en we gingen vrolijk verder op onze touch screen tvâ€TMs..
Dennis die ging die vetklep even zoeken want het duurde hem een beetje te lang! Nou dennis heen en weer gelopen en werd begeven moment aangesproken door zon hoofddoek met de vraag of hij zijn
broertje zocht, met het antwoord ja werd die naar achter geleid naar een ruime waar “de normale' passagiers dus niet mochten komen, trof die op het eerste gezicht een hoopje dekens aan. Dennis
keek al een beetje dubbel van de wijn en moest dus goed in zijn ogen wrijven, de hoop veranderde in Darth fader, je weet wel de slecht jedi in star wars??? Nou dat was dus edward, gewikkeld in
handdoeken.... En een zuurstofmasker op. De vraag waar de turbelentie vandaan kwam was ook meteen opgelost zo hard was edward aan het shaken. Alle broers werden opgetrommeld... en het bleek dus dat
edward een enorme last had van zijn voorholtes, de druk werd zo erg dat die een enorme pijn verorzaakten.... na allemaal onze zorgen te hebben uitgesproken maar te horen hebben gekregen dat het
allemaal goed zou komen waren we allemaal gerust! We bleven met ze allen in de VIP ruimte waar dus ook al het drinken stond opgeslagen. We keken elkaar aan wetende dat we deze nacht toch niet meer
zouden gaan slapen en begonnen dus maar de ene na de andere fles wijn te consumeren....
Toen al de witte wijn op was zijn we over gegaan naar de rode wijn gegaan, we hebben met zijn drieen aardig wat af gelachen en toen onze lichamen verzadigd waren besloten we toch maar even de ogen
dicht te doen. Helaas we hadden onze ogen pas 5 min dicht toen we de flight commander hoorde omroepen: Ladies and gentleman we arrive in Dubai within 20 min, we hope you had a pleasant flight
blablabla.... Ik kan je vertellen, Michel was gaar, Dennis had honger als een Neanderthaler, Vincent zat te jumpen en te spacen op zijn favorieten house music van Quentino en je raad het al: Onze
Mister bean genaamd edward had nergens meer last van en keek vrolijk om zich heen.
De gene die dubai airport kent weet dat dit een lengte heeft van half nederland en dus lang is, wij liepen naar gate 1 waar we oorspronkelijk heen moesten, halverwege keken we even op een bordje
dat ineens aangaf dat we aan de andere kant moesten zijn, al scheldend aangekomen gingen we inchecken. Al snel werd ons gebaal omgezet in leed vermaak want er kwamen twee chinezen vragen waar gate
1 was, antwoord: Its an 40 min walk, we wish you good luck and a nice day. Als blikken konden doden, priceless natuurlijk.
Goed wij eindelijk in het vliegtuig naar johannesburg en allemaal enorm moe, vielen we al snel in slaap, mister bean aka darth fader had geen last meer van zijn holtes en dus zonder handdoeken lag
die lekker te slapen.
Aankomst in Johannesburg, Status: Michel half dood, met stonende ogen, edward al gapend en droog zich aan het uitrekken, dennis in afkick fase doordat die al een dag niet gesport heeft en vincent
bloeide helemaal op, zijn landje weer! Goed auto opgehaald onder het vliegveld, en toen heeft driver vincent het span naar ons eerste hotel/hostel gebracht waar we onze eerste nacht zouden
doorbrengen. De eigenaar was een engelsman, en de beste man was zo vriendelijk om ons een beetje wegwijs te maken. Dat ging hem hem ook heel erg goed af want onze hele 'profesionele' aanpak van
maanden lang werd in in, (pak em beet) 5 min helemaal om zeep geholpen... Niet dat we het erg vonden want de man genaamd rob wist alle leuke plekjes en gaf ons voldoende kaarten en informatie mee
dat zelfs alle vrouwens zouden vinden dat er genoeg keus zou zijn. Uiteraard hadden we allemaal erg honger en rob vertelde ons dat er ergens een goed restaurant was. Iedereen heeft natuurlijk
biefstuk gegeten: waarvan de kwaliteit gewoon perfect is en rete goedkoop! Ik voorspel dat we komende maand nog heel veel biefstuk gaan eten. Nou wij helemaal kapot van de reis en met de buikjes
vol, wilde graag een douche nemen maar dat was niet mogelijk want er was alleen maar een bad, kunnen jullie het voorstellen? Ja zeggen de kippen dan, maar ik zal jullie even wakker maken uit de
droom want het is NEE!! Dennis die zich in een laagje water in een bad aan het scheren is? Hilarische momenten had het tot gevolg want zo af en toe hoorde je de ene godver na de andere uit de
badkamer komen, gesetteled iedereen? mooi slapen dan want volgende dag vroeg op om richting kruger park te gaan! morgen weer een dag schatjes van ons... wederom voor de vrouwtjes: Ja jullie mannen
missen jullie enorm en gaan snachts al huilend slapen (NOTTT) Ciaoooo kus..