Vandaag was de grote dag aan gebroken voor de vier broers om het team verband eens eventjes aan te scherpen, maar natuurlijk was het ook een dag vol rivaliteit. Zie het als strijd der Titanen, Vince en Dennis zijn natuurlijk twee karakters die altijd winst moeten hebben, en dus was de vraag wie er vandaag met de winst ervandoor zou gaan.

Om 9 uur werden we opgehaald in een zon busje waar bob marley helemaal van in de wolken zou zijn, en nee, zijn muziek werd niet gespeeld. House was het, en dus was vincent natuurlijk helemaal in zijn nopjes. Na een uurtje met de bosnegers in het busje te hebben gezwongen en gezongen arriveerde we op plaats delict. The river, we kregen allemaal een kleine instructie van wat te doen en blablabla... Natuurlijk had Vincent daar helemaal geen oor voor,die wilde alleen maar dat water in. Teams: Eerst raden voor je verder leest!

|

|

|

|

|

|

|

Combinaties hoor ik graag in een reactie dames en heren, goed: Michel en Dennis tegen Edward en Vincent. Naja tegen? hallo het gaat om het plezier eh, niet om het winnen. (who said these last words???). Hoppa het water in, het ging Edward en Vincent goed af, reden; Scouts offcourse. Dennis en Michel hadden wat langer nodig om de draai te vinden maar ook hun gingen als een trein. Goed, dit zou natuurlijk een hevig dagje worden zoals ze in het kamp zeiden waar we geboekt hadden, maar tot zo ver hadden we alleen een prachtige omgeving en lekker koel water om in af te koelen, dus we vroegen waarneer er nou wat actie in zou komen? Be patient, kregen we te horen. En na een min of 10 werden we even bij elkaar geroepen voor instructies.

Het bleek om een ruw stuk te gaan van 300 m. Opzich niet lang natuurlijk maar ik bedoel met wild ECHT wild, er zaten hoogte verschillen in de golven van 2 m, en als je met een klein kanoe vaart is dat best moeilijk te bedwingen, goed advies luidde: Ga gewoon recht op de golven af met vaart en peddle erdoorheen. ROCK AND ROLL, en daar gingen we. Vol zelf vertrouwen, adrealine in me lijf pompend voeren/deinsden/slingerden we heen en weer de 300 m af en iedereen kwam er zonder kleerscheuren van af. Zei ik dat?? Zonder kleer scheuren?? REWIND!!! Goed, Dennis en michel zouden het ruwe stuk dus eerst nemen, en Edward en Vincent zouden volgen. Er werd verwacht dat er een lengte van 10 m tussen alle boten bleef tot de stroom versnelling. Goed ik en Edward wachten natuurlijk tot die twee andere knakkers in de versnelling waren, GAAAN schreeuwde ik naar Edward want ik wilde actie, en als een stelletje ramboâ€^TMs begonnen we te peddelen. We pakten de eerste paar golven super mooi, maar Dennis en Michel waren nergens te bekennen, tot we een mastergolf aan het pakken waren, daar zaten hun vast om 1 of andere reden, en wij kwamen met een rot vaart aan varen en konden Dennis en Michel niet meer ontwijken! We voeren dus over hun boot heen ( die dwars lag) en we namen daarbij dennis maar voor het gemak mee, die dus kopje onder ging. Dames en heren de kop die die trok toen die boven kwam was PRICE-LESS ( iets in de richtig van een verzopen kat?). En er kwamen heel wat scheldwoorden uit.

Ik zal even snel vertellen, omdat wij onszelf best wel betrapten op het vele schelden hadden we bedacht dat iedere keer als we schelden we een euro in de pot moeten leggen. Om het ons zo proberen af te leren. ok? Mooi, nou haal nou weer die verzopen kat voor je ogen op de rivier die er heel wat scheldwoorden uit liet. Reactie van edward: DAT KOST JE EEN EURO!!!!! en al lachend vaarde wij weer verder. Goed tijd voor lunch aan de waterkant, we hebben allemaal enorm gelachen met de tour guides, het waren super chille mensen die wel van een geintje hielden. Maar het was weer tijd om door te gaan, want die gekke nederlanders hadden al het eten op gevroten! Er zou weer een enorm ruw stuk aankomen, heviger als de vorige en langer, met vele bochten erin. We kregen instructies hoe we het stuk zouden moeten bevaren maar naar de 3de bocht snapte niemand er meer iets van en besloot iedereen dus maar een eigen stratagie te maken om die giantische golven de baas te blijven. Edward en ik hadden op scouts geleerd, nooit proberen te ontwijken en snelheid houden, recht erdoorheen. En dat was dus ook ons motto!

Nou wederom ging er bij dit stuk natuurlijk weer wat fout. Dennis en Michel wilde weer eerst de golf af en dus moesten wij “even” wachten.

UITLEG: Door de enorme stenen in het water krijg je hoogte verschillen; Als er een enorme kei ergens licht kan er maar weinig water overheen vergeleken met aan de zijkanten. Dat betekent dus ook dat er een enorm gat valt na die kei van een x aantal meters diep om vervolgens weer de normale hoogte van het water te worden. (voor de mensen die het nog niet snappen, search on google, zal geen namen noemen eh S).

Goed Dennis en Michel kregen deze kuil dus meteen voor hun kiezen na 20 m en hadden te weinig snelheid. Woord aan michel: In eerste instantie leken we op koers te liggen kwa boot vooruit en niet zijwaards. peddelen was het motto en dus als een malloot peddelen ( en de boot rechthouden )
boot naar beneden en tja wat er toen gebeurde gaat mij ook te boven. Boot als een gek naar beneden en in plaats dat de boot omging werd Michel gelanceerd uit de boot. Op het allerlaatste moment kon Michel het touw dat aan de boothing vastpakken terwijl ie al head down feet up was ( ondersteboven dus ) om binnen de boot te blijven. Tijdens deze actie kreeg Michel nog even een advies van de guide .. “peddelen dwaas .. je moet wel peddelen andes kom je niet voouit' Lekker bijdehand als je ondersteboven in de boot hangt met een hand vast aan de boot en een hand om je peddle vast te houden.
Dennis bleef rustig in de boot peddelen alsof er niets aan de hand is men een grijns op zn gezicht dat niet te beschrijven valt. Eenmaal in wat rustiger vaarwater kwamen we tot de conclusie dat Michel wat euroâ€^TMs armer was en dat we Edward en Vincent kwijt waren geraakt in de actie.

Indeed wat michel al zei: Wij waren Spoorloos, nouja Ik heb nog nooit een rollercoaster meegemaakt zoals deze rivier. Wij gingen dus net zoals Dennis en Michel “ Het Gat” in verschil: Wij zaten op een enorme snelheid! Net zoals michel werd ook ik die voorin zat in de boot natuurlijk met een enorme kracht (door de snelheid) uit de boot geworpen en over edward heen geworpen, kwam ik achter hem met een paar saltoâ€^TMs terecht in het water, en idd zoals michel head down feet up, kwam ik met me hoofd tegen een kei terecht, door de onderwaardse stroming werd ik onder water getrokken en werd daar dus ook gehouden komende 300 meter. Als een enorme pingpong bal werd ik heen en weer gegooid, iedere 10 m wel tegen een rots aan geslagen. noodlot was dus ook daar, ik heb een aardige long inhoud maar die lucht is ook eens op en dus moest ik een keer ademhalen. Nou het was geen fijn gevoel, adem halen onderwater, resultaat: water in je longen. Totdat ik aan het einde van het ruwe stuk ineens uit het water werd getrokken door een tour guide. Eerste wat ik deed is een hele hoop water uitspuugen, en kijken waar ik was. De tour guid trok me in zijn kanoe, en vertelde me dat Edward ergens de waterkant aan het opklimmen was. Hij had dus ook het zelfde mee gemaakt, toen ik uit de boot werd gegooid was de verdeling van het gewicht ongelijk waardoor de boot omsloeg en hij het zelfde onderwater ritje had mee gemaakt.
Later kwamen Dennis en Michel aanvaren hard lachend dat ik ook als een verzopen kat in de boot lag niet wetende wat er gebeurd was. Tot ze ineens Edward miste. Nou ik rugby al aardig wat jaartjes, maar dit onderwater ritje dat zo kort duurde was nog erger dan 10 wedstrijden achter elkaar spelen, zo vermoeid en bont en blauw was ik. Edward kon niet meer steunen op zijn linker been door het ritje. Hij moest dus bij een guide aan boord, Dennis alleen en Michel met een uitgeputte vincent met zijn tweeen verder. Tot het einde van de rit. Rond 5 uur waren we dan eindelijk bij het eindpunt waar we de boten uit het water moesten halen.
Te gelijkertijd waren er lokale kinderen bezig enorme vaten te vullen met water, dit water gold als drink/kook en was water. Het herrinerd je er wel meteen even aan dat de bevolking dus extreem arm moet zijn, dit waren dus de beelden die we normaal alleen op televisie te zien krijgen nu van dichtbij meemakend, heeft wel een impact op je. Zo kreeg ik ook van een meisje ( jaar of 17/18) een huwelijks aanzoek, me eerste in heel me leven, en die ik helaas af heb moeten wijzen. Reden dat ze zo graag willen trouwen is: ik ben blank dat dus refereerd naar geld en rijkdom, dus dan is ze gered van haar situatie waar ze in leeft.

Eenmaal in hostel aangekomen gingen Edward en ik even naar het ziekenhuis, want meneer kon natuurlijk niet lopen op dat been, en aangezien de mister bean reacties uit bleven wisten we wel dat het serious business kon zijn. Dennis en Michel gingen met twee nederlandse chicks zorgen voor het eten. In het ziekenhuis kreeg edward een lekkere spuit in zijn bil gestoken met pijnstillers erin. Het zootje was gewoon beurs, niks gebroken gelukkig. Wat bij mij dus ook het geval was. Eenmaal terug in het kamp was ik stijf aan het worden en voelde me een oude vent,snel alles opgegeten nog even bij het vuur gezeten met de broers en de dames daarna vroeg slapen want ik was niet opperbeste bui. Trouwens volgende dag zouden michel en Dennis gaan hiken, Edward en ik bleven uit omdat we helemaal gesloopt en beurs waren.

Slaap zacht, was het weer voor vandaag.